Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι γελάμε με την πανδημία εδώ και δυο μήνες. Αυτό εμείς οι ψυχολόγοι το λέμε άρνηση. Θεωρούμε την Κίνα μακρινή ενώ κολλημένο στο αφτί μας είναι το κινέζικο κινητό που ήρθε με container στο κατώφλι μας μαζί με το πακετάκι μας από το amazon. Παρακολουθούμε σιωπηλά ανθρώπους να μαζεύονται με απόχες χωρίς να το συζητάμε στις παρέες μας. Ανθρώπους να τρέφονται με έντομα και να νομίζουμε ότι είναι από επιλογή και γούστο. Δεν είναι! Είναι από ένδεια και άρνηση του κράτους να τους αναγνωρίσει ως ανθρώπους. Η ευαισθητοποίησή μας για τον κορωνοϊό ξεκίνησε με ρατσισμό προς τους Ασιάτες αλλά όχι προς τους αδαείς που έκλειναν ταξιδάκια για το επόμενο ΣΚ.
Το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα έφερε πανικό, περαιτέρω ρατσισμό και εξευτελισμό των πρώτων κρουσμάτων. Με ντροπή για την καθυστέρηση αλλά και αίσθημα ανακούφισης γίνεται επιτέλους μόδα η αλληλεγγύη καθώς χρειάζεται να σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλο και να σεβόμαστε τις ευπαθείς ομάδες. Αναρωτιέμαι αυτήν την έννοια αν τη συζητάμε καθόλου στα σπίτια μας και στα σχολεία μας, στις δουλειές μας και στις παρέες μας. Πάνtως από ‘δω και πέρα θα τη συζητάμε πολύ περισσότερο από τις προσφορές της Ryanair. Τώρα πια κλεισμένοι στα σπίτια πόσο πολύ μας λείπουν οι φίλοι μας και οι συνεργάτες μας; Πόσο μακρινή φαίνεται πια η νοοτροπία «ξέρεις ποιος/ποια είμαι εγώ;». Πόσο γελοίο είναι πια το bullying των Τραπεζών και των capital controls, της κυρίας Βαλαβάνη που θα μας άνοιγε τις θυρίδες, της κυρίας Φωτίου που θα μας χόρταινε με ένα ταψί γεμιστά ή του κυρίου Πολάκη που του θόλωσαν την αποτελεσματικότητα οι νεκροί στο Μάτι.
Επιπλέον, για ένα επίσημα χριστιανικό κράτος είναι άξιο απορίας πόσο ελλιπής αποδείχθηκε η θρησκευτική μόρφωση των θρησκευόμενων ανθρώπων. Ας το πούμε απλά. Ο Θεός δοκιμάζει τον άνθρωπο κι όχι ο άνθρωπος τον Θεό. Βάζοντας τον εαυτό μας σε κίνδυνο επικαλούμενοι την προστασία του Θεού βλασφημούμε. Ας μιλήσει κάποιος που έχει κάνει θρησκευτικά στην Δ΄ δημοτικού!
Όπως όλες οι κρίσεις έτσι και αυτή κρύβει ευκαιρίες. Αυτή τη φορά είναι η ευκαιρία μας να γίνουμε άνθρωποι και να παραμείνουμε άνθρωποι. Η πόρτα του σπιτιού μας πρέπει να κλείσει στον κυνισμό και το bullying. Η οικογένεια είναι πολύ δυνατή. Μπορεί να κρατήσει την ανθρωπιά της δηλαδή το υψηλό επίπεδο της προσωπικής μας παραμετροποίησης με τους άγραφους νόμους! Αναφέρω επιγραμματικά τον σεβασμό, την αλληλεγγύη, την ελπίδα, την αισιοδοξία, την υπευθυνότητα, τη δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια, την ανθεκτικότητα και την αγάπη ως βασικές ανθρώπινες αξίες.